Si Dumaraos at ang DLSP

(PAHAPYAW ni Iring D. Maranan) – Nakakaawa ang mga mag-aaral ng Dalubhasaan ng Lungsod ng San Pablo (DLSP) dahilan na rin sa kasalatan nito sa mga material na bagay na may kinalalaman sa pag-aaral. Hindi ko po tinutukoy dito ang pagbili ng dagdag na lupa upang gawin lamang oval.

Kulang, kung hindi man tuwirang salat, sa tunay na libro ang library ng DLSP. Sinabi kong tunay sapagkat ang karamihang librong nandoroon ay hindi naman siyang pangunahing kailangan ng mga mag-aaral, kaya nga’t ito namang si titser ‘eh kailangan pang magpabili ng isang klase ng dictionary na kanyang personal choice at mandatong bilhin din sa isang partikular na tindahan.

Bukod sa material na bagay, salat din ang DLSP sa tunay na college faculty member at tunay na mga nakatanggap ng masteral and doctorate degree. With masteral & doctorate degree o katumbas nito kasi ang pangunahing qualification ng mga nagtuturo sa kolehiyo.

Kalimitan kasing titser sa DLSP ay pang-high school lamang ang kalidad. Kaya nga’t may titser na ayaw matatanong at makokontra sa kanyang mga itinuturo kahit na pangitang ilang taon na ring mali ang kanyang itinuturo.

Dahil mas sa palagay ni mayor Vic Amante na kailangan ang palakasan kesa magkaroon ng attractive salary scheme sa mga tunay na college faculty member kaya nga’t bumili siya ng sa paniniwala nami’y overpriced na 3.05 hectares of untitled land.

Dahil kulang at may pagkakataon pang nadedelay ang suweldo ng ilang mga pang-high school titser doon ‘eh pati baga naman saklob sa NSTP’y ninenegosyo ng P80.00 per student. At mandatong sa NSTP teacher bibilhin ang saklob! Sosmaryosep po!

Dagdag na pahirap pa sa DLSP ay ang pagkakaroon ng abusadong kalihim ng board of trustees na si Ernesto Capulong. Abusado dahil mantakin ninyong ura-urada’y i-expelled ako sa DLSP na ang tanging nagging dahilan ay ang mga isinulat kong puna sa DLSP.

Mabuti na lamang at bago ako ganap na nawala sa DLSP ay may mga alistong mag-aaral ang tumutol na magbayad ng P75.00 para lamang sa student handbook. Kung nagkatao’y pati kalituhan o katangahan? ni Capulong ay nabayaran pa ng mga pobreng mag-aaral.

Nag-ugat kasi iyon sa pagpapalimbag ng luma at bagong handbook. ‘Yung old version ng handbook kasi ang napalimbag ni Capulong sa halip na new version.

Abusado si Capulong sapagkat umaaktong akala mo’y kanyang personal na pag-aari ang DLSP gayong public fund ang ipinagpagawa noon.

Noong kasagsagan kasi ng pagpa-practice ng mga mag-aaral na kasali sa Cocofest 2006 (aka cocopestebal) pinuntahan namin ni kasamang Aldrin Cacayan ang lahat ng mga paaralang may entry sa nasabing pestebal.

Isa ang San Jose Annex national high school na nasa compound ng DLSP ang kasali. Natural na kapanayamin naming ang teacher-in-charge doon. Nang palabas na kami ni kasamang Aldrin sa DLSP ay hinarang kami ni Capulong at sinabihan na bawal kaming pumasok sa nasabing compound. Hindi pinakinggan ni Capulong ang paliwanag naming hinggil sa tunay na pakay namin. In short nagpakita siya sa amin ng kagaspangan at kitid ng pag-iisip.

Ang malaking kamalasan ng mga mag-aaral doon ay ang pagkakaroon nila ng hindi qualified na college administrator – si Mam Benilda p. Dumaraos na hanggang ngayo’y hindi pa rin kumpirmado ng Sangguniang Panglunsod ang kanyang appointment. Bukod ditto, talagang pang-elementary lamang ang alam nito sa pamamahala ng paaralan at nungkang may karanasang mamahala ng isang kolehiyo.

Kalabisan ng sabihing hindi papasa sa panlasa ng mga taga-Commission on Higher Education (CHED) ang kanyang credentials at possible pa ring hindi makalusot sa Civil Service Commission.

Mantakin ninyong sa DLSP lamang ako nakakita na nagsasagawa ng gardening, landscaping at iba pang beutification contest. Ang mga ganitong gawain ay tunay na mga pang-elementary & high school lamang.

Talaga nga yatang inaalat sa tunay na suporta ang DLSP.

Agarang nakabili ng halagang P25.6M na 3.05 hectares of untitled land ang Amante administration noong 2004. Kaya naman, hindi nakapagtatakang nagkaroon ng eklipse sa DLSP ng may ilang buwan din – naputulan ito ng supply ng koryente noong November 2005 dahil hindi nakabayad ng ilang buwan.

Hati ang naging reaksyon ng mga mag-aaral doon ng maputulan ng suplay ng koryente. Ang mga tamad mag-aral na ang tanging gusto’y mataas na grade kahit na hindi pumapasok ang siyang nagbunyi. Lubha namang nalungkot ang mga mag-aaral na naghahangad matuto kahit sa mga pang-high school titser lamang.

Tunay ngang walang maaari nang kumuha ng kredito kay Myaor Vic Amante sa pagkakaroon ng DLSP. Isa itong dream come true sa kanyang unang siyam na taong panunungkulan.

Ipinagbabanduhan sa halos lahat ng okasyon ang mga katagang “Edukasyon ang walang kapantay na pamana sa mga kabataan.”

Ngunit papaano kung ang pamanang edukasyon ay dinamusak at nilatiti pa ng mga inaasahang qualified school administrator and faculty member? Hindi kaya madamusak at malatiti na rin ang mga magsisipagtapos doon?

Huwag naman sana.

Salamat at may nababalitaan tayong mga nagsipagtapos sa DLSP na nasa hanay na ngayon ng propesyon sa pagtuturo at iba pang larangan kabilang na ang patuloy na dumaraming OFW.

Ganoon man, gaano naman karami ang nagsipagtapos na doon na hanggang ngayo’y nagtitinda pa rin ng banana cue, messenger at katulong sa bahay?

Hangga’t may mga Capulong, Dumaraos at pang-high school titser sa DLSP, baka dumami pa ang madamusak at malatiting utak na magsisipagtapos doon.

Huwag naman sana.